Στην Αμερική, σύμφωνα με τον Robert Bruno, PhD στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, αναπτύσσεται ένα κύμα μαζικών παραιτήσεων εργαζομένων. Οι λόγοι που οδηγούν τους εργαζόμενους σε μαζικές παραιτήσεις, εκτός από τους οικονομικούς, σε μεγάλο ποσοστό έχουν να κάνουν με τον ψυχολογικό τομέα και με τις συνθήκες που επικρατούν στον εργασιακό χώρο.

Στην πολιτεία του Ιλινόις, όπου διαμένει ο καθηγητής, τα στοιχεία δείχνουν ότι 201.000 εργαζόμενοι εγκατέλειψαν τις δουλειές τους τον Αύγουστο του 2021. Η τάση είναι εμφανής και σε εθνικό επίπεδο. Η τελευταία έρευνα του Bureau of Labor Statistics Openings and Labor Turnover¹ έδειξε ότι 4,3 εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν παραιτηθεί από τη δουλειά τους μέχρι τον Αύγουστο. Το κύμα παραιτήσεων αυξάνεται συνεχώς και αποτελεί πλέον φαινόμενο, ειδικά μετά τον covid 19, όπου ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι νιώθουν έντονη πίεση στην εργασία τους και δεν αντέχουν ένα τοξικό περιβάλλον. Αναθεωρώντας λοιπόν τις προτεραιότητές τους, παίρνουν πιο εύκολα την απόφαση να εγκαταλείψουν την εργασία τους. 

Σύμφωνα με έρευνες, επίσης, προκύπτει ότι η εκπαίδευση με αξιοποίηση συμμετοχικών τεχνικών είναι πιο αποτελεσματική και ενισχύει την σχέση του εργαζόμενου με την επιχείρηση στην οποία εργάζεται. Έρευνα που διενέργησε το Γραφείο Επαγγελματιών Εκπαιδευτών για Εργαζόμενους Lorman², το οποίο δραστηριοποιείται στην Αμερική, αναφέρει ότι το 70% των εργαζομένων θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν την παρούσα εργασία τους για να μεταφερθούν σε κάποιο άλλη εργασία όπου γνωρίζουν ότι επενδύει για τους εργαζόμενους.

O Dewey από τη φιλοσοφική προοπτική του Πραγματισμού επεσήμανε από το 1938 την σχέση ανάμεσα στην Εκπαίδευση και την εμπειρία και διακήρυξε την πεποίθησή του ότι κάθε γνήσια μορφή εκπαίδευσης γεννιέται μέσα από την εμπειρία, ενώ ο Piaget διατύπωσε την άποψη ότι η βιωματική μάθηση βασίζεται κυρίως στη διαδικασίας αλληλεπίδρασης μεταξύ του προσώπου και του περιβάλλοντος³. Μεταγενέστερες έρευνες στην ψυχολογία της Εκπαίδευσης αναφέρουν πως θυμόμαστε:

●10% από αυτά που διαβάζουμε.

●20% από αυτά που ακούμε.

●30% από αυτά που βλέπουμε.

●50% από αυτά που βλέπουμε και ακούμε μαζί.

●80% από αυτά που λέμε.

●90% από αυτά που λέμε καθώς τα κάνουμε.

Στον επιχειρηματικό τομέα πλέον δίνεται μεγάλη έμφαση στην καινοτομία και τη Βιωματική Εκπαίδευση στο χώρο της εργασίας, καθώς οι επιχειρήσεις στοχεύουν στην ταχεία ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού τους σύμφωνα με τον επιθυμητό ρυθμό ανάπτυξης της επιχείρησης.

Σύμφωνα με την έκθεση Forrester’s Employee Experience (EX) Index⁴, για να υπάρξει επιτυχία, όλοι σε μία επιχείρηση πρέπει να συνεισφέρουν στην εμπειρία των εργαζομένων.

Η Βιωματική Εκπαίδευση, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, αναπτύσσει τρόπους για την αύξηση των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των συναδέλφων κατά 60% ενισχύοντας το θετικό εργασιακό περιβάλλον. Παράλληλα οι προϊστάμενοι ανθρώπινου δυναμικού μέσα στα δύο τελευταία χρόνια και μετά τον covid 19, κατά 78% πιστεύουν ότι η Βιωματική Εκπαίδευση είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ικανότητα να επιτύχουν τους επιχειρηματικούς στόχους της επιχείρησης.

Τα οφέλη από την εφαρμογή Βιωματικής Εκπαίδευσης στο χώρο της εργασίας είναι πολλά. 

1.Ένα πρόγραμμα Βιωματικής Εκπαίδευσης προσαρμόζεται εύκολα στις ανάγκες του ατόμου, για παράδειγμα κάποιοι μαθαίνουν οπτικά, ενώ κάποιοι άλλοι προτιμούν τη μάθηση με δράση.

2.Είναι οικονομικότερο σε σχέση με άλλες μεθόδους Εκπαίδευσης, γιατί οι εργαζόμενοι εργάζονται ενώ παράλληλα εκπαιδεύονται, ενώ η διασκέδαση που παρέχεται από το πρόγραμμα ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους και τη διάδραση μεταξύ τους.

3.Έχει άμεσα αποτελέσματα, καθώς οι εργαζόμενοι άμεσα αποδίδουν καλύτερα στις απαιτήσεις της εργασίας τους.

4.Δίνει προοπτικές γιατί παρέχει λύσεις για επίλυση άγνωστων καταστάσεων και εργασίες μέσα από τις οποίες αναπτύσσουν αποτελεσματικούς τρόπους σκέψης. Καλύπτει οποιαδήποτε σχέση γύρω από την εργασιακή πραγματικότητα του συμμετέχοντος.

5. Πλέον οι επιχειρήσεις γνωρίζουν ότι η επένδυση σε ένα ικανοποιημένο και αφοσιωμένο εργατικό δυναμικό είναι κρίσιμης σημασίας, όχι μόνο για την ευημερία των εργαζομένων τους αλλά και για την επιτυχία της επιχείρησής τους. Επομένως μέσω της Βιωματικής Εκπαίδευσης ενισχύεται η δέσμευση του εργαζόμενου απέναντι στην επιχείρηση.

6.Η Βιωματική Εκπαίδευση υποστηρίζει τη διαφορετικότητα, επειδή αναγνωρίζει τις διαφορές μεταξύ των ατόμων και χρησιμοποιεί τρόπους ώστε κάθε άτομο να μπορεί να συμμετέχει αποδοτικά.

Όταν όλα αυτά τα στοιχεία λειτουργήσουν σε συνδυασμό ενθουσιάζουν τους συμμετέχοντες και εκείνοι με τη σειρά τους εφαρμόζουν τις νέες δεξιότητες που απέκτησαν στο χώρο εργασίας τους, επιτυγχάνοντας καλύτερα αποτελέσματα τόσο στην παραγωγή όσο και στις σχέσεις μεταξύ τους στον εργασιακό χώρο.

Παραπομπές

1.https://www.bls.gov/jlt/

2.https://www.lorman.com/blog/post/39-statistics-that-prove-the-value-of-employee-training

3.https://nemertes.library.upatras.gr/jspui/bitstream/10889/12889/1/elemedu_phd_stef.pdf

4.https://www.forrester.com/report/improve-employee-experience-to-better-your-business-performance/RES158718

Σκεφτήκατε ποτέ ότι η σκέψη μας συμβάλλει στην επιτυχία και την εσωτερική ισορροπία; Αν όχι, ίσως πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε…

Ο τρόπος που σκεφτόμαστε τον εαυτό μας διαμορφώνει τη ζωή μας και μας οδηγεί στην επιτυχία και την ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων. Ουσιαστικά η θετική σκέψη για τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας διαμορφώνει νοοτροπία ανάπτυξης που με την πάροδο του χρόνου μας εξελίσσει. Αντίποδας σε αυτό είναι η σταθερή νοοτροπία που σημαίνει ότι πιστεύετε πως η ευφυΐα σας είναι σταθερή -οπότε αν δεν είστε καλοί σε κάτι, μπορεί να πιστεύετε ότι δεν θα είστε ποτέ καλοί σε αυτό.

Πώς όμως οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τη νοοτροπία τους με την πάροδο του χρόνου;

Παλιότερες επιστημονικές θεωρίες υποστήριζαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος σταματά να αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία, ωστόσο νεότερες επιστημονικές απόψεις αναφέρουν ότι ο εγκέφαλος εξελίσσεται και αλλάζει συνεχώς. Πολλά μέρη του εγκεφάλου ανταποκρίνονται στις εμπειρίες και το «λογισμικό» μας έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί μέσω της μάθησης.

Η ψυχολόγος Carol Dweck¹, από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, διερεύνησε την ιδέα των σταθερών και αναπτυξιακών νοοτροπιών.

Περιέγραψε δύο βασικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι σκέφτονται για την ευφυΐα ή την ικανότητα:

• Σταθερή νοοτροπία: οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η νοημοσύνη τους είναι σταθερή και στατική.

• Νοοτροπία ανάπτυξης: οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ευφυΐα και τα ταλέντα μπορούν να βελτιωθούν μέσω προσπάθειας και μάθησης.

Νοοτροπία ανάπτυξης

Σε αντίθεση με εκείνους που ακολουθούν σταθερή νοοτροπία, τα άτομα με αναπτυξιακή νοοτροπία καταλαβαίνουν ότι το να μην γνωρίζουν ή να μην είναι καλοί σε κάτι, μπορεί να είναι προσωρινή κατάσταση.

Η Dweck δηλώνει ότι στη νοοτροπία ανάπτυξης «οι μαθητές κατανοούν ότι τα ταλέντα και οι ικανότητές τους μπορούν να αναπτυχθούν μέσω προσπάθειας, καλής διδασκαλίας και επιμονής».

Η νοοτροπία ανάπτυξης βλέπει τις «αποτυχίες» ως προσωρινές και μεταβλητές, για το λόγο αυτό τις κατατάσσει σε ζωτικής σημασίας στοιχεία για τη μάθηση, την ανθεκτικότητα, τα κίνητρα και την απόδοση.

Όσοι υιοθετούν νοοτροπία ανάπτυξης είναι πιθανότερο να:

• Αγκαλιάσουν τη διά βίου μάθηση

• Πιστεύουν ότι η νοημοσύνη μπορεί να βελτιωθεί

• Καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια για να μάθουν

• Πιστέψουν ότι οι αποτυχίες είναι απλώς προσωρινές αναποδιές

• Αγκαλιάζουν πρόθυμα τις προκλήσεις

• Δουν την επιτυχία των άλλων ως πηγή έμπνευσης

Σταθερή νοοτροπία

Στη σταθερή νοοτροπία, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα χαρακτηριστικά, όπως το ταλέντο και η ευφυΐα, είναι σταθερά -δηλαδή ότι γεννιούνται με επίπεδο ευφυΐας και φυσικά ταλέντα που θα μείνουν αναλλοίωτα και στην ενήλικη ζωή.

Συνήθως αποφεύγουν τις προκλήσεις, τα παρατούν εύκολα και εκφοβίζονται ή απειλούνται από την επιτυχία των άλλων ανθρώπων. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι η σταθερή νοοτροπία θεωρεί ότι η εξυπνάδα και το ταλέντο δεν  αναπτύσσονται.

Οι σταθερές νοοτροπίες οδηγούν σε αρνητική σκέψη. Άτομα με σταθερή νοοτροπία θεωρείται πιθανότερο να:

• Πιστεύουν ότι η εξυπνάδα και το ταλέντο είναι στατικά

• Αποφεύγουν τις προκλήσεις για να αποφεύγουν την αποτυχία

• Αγνοούν τα σχόλια των άλλων

• Νιώθουν ότι απειλούνται από την επιτυχία των άλλων

• Κρύβουν τα ελαττώματά τους για να αποφύγουν την κριτική

• Πιστεύουν ότι η προσπάθεια είναι άχρηστη

• Εκλαμβάνουν τα σχόλια ως προσωπική κριτική

• Παραιτούνται εύκολα

Η έρευνα της Dweck² διαπίστωσε επίσης, σε αντίθεση με τη δημοφιλή άποψη, ότι είναι πιο ωφέλιμο να μην επαινείτε το ταλέντο ή τις φυσικές ικανότητες αλλά να επαινείτε τη διαδικασία. Ειδικότερα, η προσπάθεια, οι στρατηγικές, η επιμονή και η ανθεκτικότητα θα πρέπει να ανταμείβονται.

Η Dweck σημείωσε σε άρθρο της ότι ενώ η προσπάθεια είναι σημαντικό μέρος της νοοτροπίας ανάπτυξης, δεν πρέπει να είναι το επίκεντρο του επαίνου. Η προσπάθεια πρέπει να είναι ένα μέσο μάθησης και βελτίωσης. Όταν καλλιεργείτε νοοτροπία ανάπτυξης, να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας τη «μεγάλη προσπάθεια» μετά την ολοκλήρωση μιας εργασίας, αλλά παράλληλα να αναζητάτε τρόπους βελτίωσης για την επόμενη φορά -ώστε να αισθάνεστε καλά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία ενός ατόμου;

Ακριβώς όπως κάποιος μπορεί να αναπτυχθεί και να αναπτύξει τη διάνοιά του, μπορεί να αλλάξει και τις λειτουργίες του εγκεφάλου και τα πρότυπα σκέψης του.

Μελέτες αποδεικνύουν ότι ο εγκέφαλος μπορεί να αναπτύξει νέες συνδέσεις, να ενισχύσει τις υπάρχουσες και να βελτιώσει την ταχύτητα μετάδοσης παλμών. Αυτά υποδηλώνουν ότι ένα άτομο με σταθερή νοοτροπία μπορεί σιγά-σιγά να αναπτύξει νοοτροπία ανάπτυξης.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αναπτύξετε νοοτροπία ανάπτυξης:

1. Συνειδητοποιήστε ότι μπορείτε να βελτιωθείτε

Προκαλώντας τον εαυτό σας με νέες εμπειρίες, μπορείτε να δημιουργήσετε ή να ενισχύσετε νευρικές συνδέσεις για να «επανεργοποιηθεί» ο εγκέφαλός σας, ο οποίος, με τη σειρά του, μπορεί να ενισχύσει την ταχύτητα σκέψης.

2. Απωθείστε την εσωτερική φωνή της «σταθερής νοοτροπίας»

Προσπαθήστε να αντιστρέψετε σκέψεις του τύπου «δεν μπορώ να το κάνω αυτό», σε «μπορώ να το κάνω αν συνεχίσω να εξασκούμαι» για να καλλιεργήσετε νοοτροπία ανάπτυξης.

3. Επιβραβεύστε τη διαδικασία

Μελέτη της Carol Dweck έδειξε ότι η ανταμοιβή της προσπάθειας για τα αποτελέσματα σε ένα παιχνίδι μαθηματικών βελτίωσε την απόδοση.

4. Λάβετε σχόλια

Προσπαθήστε να αναζητήσετε σχόλια για τη δουλειά σας. Η ανατροφοδότηση συνδέεται επίσης με μια ευχάριστη απόκριση ντοπαμίνης και ενισχύει την νοοτροπία ανάπτυξης.

5. Βγείτε από τη ζώνη άνεσής σας

Όταν αντιμετωπίζετε μια πρόκληση, προσπαθήστε να επιλέξετε τη δυσκολότερη επιλογή που θα σας επιτρέψει να αναπτυχθείτε.

6. Αποδεχτείτε την αποτυχία ως μέρος της διαδικασίας

Όταν δοκιμάζετε κάτι νέο, δείτε τις περιστασιακές «αποτυχίες» ως θετικές ευκαιρίες μάθησης.

Βιβλιογραφία

1.https://profiles.stanford.edu/carol-dweck

2. https://icrrd.com/media/01-11-2020-205951Mindset%20by%20Carol%20S.%20Dweck.pdf

Η δέσμευση των εργαζομένων θεωρείται κρίσιμος μοχλός της επιχειρηματικής επιτυχίας. Τα υψηλά επίπεδα δέσμευσης ενισχύουν την αφοσίωση και απόδοση των εργαζομένων.

Οι επιχειρήσεις πλέον στοχεύουν στη συναισθηματική σύνδεση με τους εργαζόμενους. Έρευνες μάλιστα έχουν αποδείξει ότι ο βαθμός ικανοποίησης που έχουν εργαζόμενοι απέναντι στην εταιρεία που εργάζονται, παίζει καθοριστικό ρόλο για την αύξηση της κερδοφορίας.

Η δημιουργία ενός χαρούμενου εργαζόμενου είναι μία διαδικασία που απασχολεί πλέον τους μάνατζερ των εταιρειών σε μεγάλο βαθμό. Πώς όμως μπορούμε να δημιουργήσουμε συναισθηματική δέσμευση ενός εργαζομένου με αποτέλεσμα τη μέγιστη απόδοση στους στόχους της εταιρείας;

Έρευνα του SHRM¹ αναφέρει ότι μόνο το 33% του εργατικού δυναμικού νιώθουν συναισθηματική σύνδεση με τη δουλειά τους. Το 52% δηλώνει ότι απλώς «δίνει παρουσία» ενώ το 17% είναι ενεργά ασύνδετο. Οι εργαζόμενοι θέλουν να νιώθουν πολύτιμοι και να τους σέβονται, να γνωρίζουν ότι η εργασία τους έχει νόημα και οι ιδέες τους εισακούγονται.

Ερευνητές στο Ινστιτούτο Kenexa εξέτασαν 840.000 απαντήσεις σχετικά με τη δέσμευση των εργαζομένων από εταιρείες στις ΗΠΑ και τη Βρετανία και διαπίστωσαν ότι μετά δύο χρόνια εργασίας, το 57% των ερωτηθέντων ήταν αποδεσμευμένοι.

Στη μετά covid εποχή προστέθηκαν νέοι προσδοκίες που επηρεάζουν τη συναισθηματική δέσμευση ενός εργαζόμενου με την εργασία του. Η εταιρεία McKinsey² διενέργησε έρευνα για να προσδιορίσει τους λόγους που κάνουν ένα εργαζόμενο ευχαριστημένο και αποτελεσματικό.

Μία αλήθεια που προέκυψε είναι ότι πάνω από το 80% των εργαζομένων δήλωσε ότι η κρίση έχει επηρεάσει την επαγγελματική και προσωπική του ζωή.

Η φάση της επιστροφής στην κανονικότητα παρέχει μια μεγάλη ευκαιρία στις εταιρείες να επανεξετάσουν την εμπειρία των εργαζομένων χρησιμοποιώντας τρόπους που σέβονται τις ατομικές διαφορές -δεξιότητες, ικανότητες, νοοτροπίες, προσωπικά χαρακτηριστικά κ.λπ.- και προσαρμόζοντας τις συνθήκες στον εργασιακό χώρο.

Το θετικό είναι ότι με τη συμβολή της επιστήμης της συμπεριφοράς, νέες μεθόδους μάθησης και την Τεχνολογία, μπορούν πλέον να λειτουργήσουν στοχευμένα και δυναμικά προς αυτή την κατεύθυνση. Ενισχυτικά στη συναισθηματική δέσμευση των εργαζομένων λειτουργούν ενέργειες που δημιουργούν συναισθήματα ευημερίας και συνοχής στο εργατικό δυναμικό.

Η συναισθηματική σύνδεση περνάει μέσα από την γνώση και τη μάθηση. Οι εταιρείες οφείλουν να επιδιώκουν τις συναισθηματικές συνδέσεις στο πλαίσιο της στρατηγικής τους. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να δημιουργηθούν συναισθηματικά κίνητρα. Το role play αποτελεί μία μέθοδο που δημιουργεί νέα οπτική γύρω από θέματα που προκύπτουν στην εργασία, ενώ παράλληλα λειτουργεί διερευνητικά  στο θέμα του προσδιορισμού των συναισθηματικών κινήτρων. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας πρακτικές που μπορούν να αυξήσουν τη δέσμευση, την επικοινωνία και τη συμμετοχή των εργαζομένων θα προκύψουν φανερά αποτελέσματα στην απόδοση και την κερδοφορία της εταιρείας.

Να τονίσουμε εδώ ότι η δέσμευση των εργαζομένων αφορά θετικές στάσεις και συμπεριφορές που οδηγούν σε βελτιωμένα επιχειρηματικά αποτελέσματα, με τρόπο που προκαλούν και ενισχύουν το ένα το άλλο.

Ωστόσο για να κινητοποιηθεί αυτός ο μηχανισμός στον εργαζόμενο, είναι σημαντικό να αποφεύγεται μία μηχανιστική προσέγγιση που ενδέχεται να αποφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, κυνικότητα και αδιαφορία. Η Βιωματική Εκπαίδευση εμπλέκει τον εργαζόμενο, διεγείροντας τη συναισθηματική του πλευρά, ενισχύοντας τις δεξιότητες και τις ικανότητές του και αποτελεί ίσως την πιο ενδεδειγμένη μέθοδο που οδηγεί στη δέσμευση των εργαζομένων.

Βιβλιογραφία

1. https://www.shrm.org/hr-today/trends-and-forecasting/research-and-surveys

2. https://www.mckinsey.com/

Τι συμβαίνει όταν το θέατρο περνάει την πόρτα του εργασιακού χώρου; Αναπτύσσεται η δημιουργικότητα, ανακτάται η εσωτερική ισορροπία και αυξάνεται η απόδοση του εργαζομένου στις απαιτήσεις της εργασίας του.

Στον παγκόσμιο εταιρικό κόσμο, οι δραματικές τεχνικές προσαρμόζονται και από το θέατρο μεταφέρονται στις επιχειρήσεις με στόχο την ενδυνάμωση των εργαζομένων. Η εκπαίδευση μέσω της Τέχνης διδάσκει τους εργαζόμενους τους σιωπηρούς κώδικες σωματικής συμπεριφοράς στο χώρο εργασίας. Οι επικαλύψεις μεταξύ των διαχειριστικών στρατηγικών και των τακτικών των συμμετεχόντων στο εργαστήριο, αποκαλύπτουν ότι το εταιρικό θέατρο δημιουργεί στιγμές ανθρώπινης έκφρασης.

Σύμφωνα με τον Laurent Lesavre και τη μελέτη του «Are theatre and business links relevant? A conceptual paper and a case study» (2012), οι κοινωνικές προεκτάσεις της εφαρμογής των θεατρικών τεχνικών στο ανθρώπινο δυναμικό των επιχειρήσεων, βοηθούν την προσωπική ανάπτυξη, βελτιώνοντας ή αλλάζοντας τις απόψεις τους για τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους¹.

Υποστηρίζεται ότι αυτή η μορφή θεάτρου χρησιμοποιείται για να προτείνει εναλλακτικούς τρόπους αξιολόγησης, ερμηνείας και κατανόησης ζητημάτων μέσα στο χώρο εργασίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ενθαρρύνοντας την ευφάνταστη συμμετοχή στην παράσταση, έτσι ώστε οι αγαπημένες πεποιθήσεις και αξίες να μην φαίνεται ότι αμφισβητούνται άμεσα.

O Georg Schreyögg, καθηγητής στο Freie Universität Berlin, στη μελέτη του «Organizational Theatre and Organizational Change» αναφέρει για τη δυναμική των θεατρικών πρακτικών στον εργασιακό χώρο: «Το οργανωτικό θέατρο είναι δυνητικά ένα ισχυρό μέσο για κινητοποιήσει καταστάσεις. Μπορεί να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους σχετικά με συγκρούσεις που είναι αδιέξοδες για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μπορεί να ανοίξει το διάλογο για θέματα που δεν συζητιούνται εύκολα (Schreyögg 1998). Με άλλα λόγια, η δυναμική του θεάτρου είναι πιθανό να οδηγήσει σε δραστηριοποίηση ή σύμφωνα με τον Lewin: να ξεπαγώσει μπλοκαρισμένες καταστάσεις (Lewin 1943)»². 

Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα Εταιρικού Θεάτρου περιλαμβάνει

Role-play

Ασκήσεις δραματοθεραπείας

Ενίσχυση της δημιουργικότητας, της ηγεσίας, της μάθησης και της ομαδικής εργασίας.

Αυτοσχεδιασμός σε σειρά από σενάρια που σχετίζονται με το χώρο εργασίας, π.χ. το παράπονο πελατών, οι διαπραγματεύσεις για τους μισθούς και τα κίνητρα των εργαζομένων.

Συζητήσεις μετά την παράσταση.

Χρήση δεξιοτήτων πλευρικής σκέψης.

Ασκήσεις αναπνοών βασισμένες σε πρακτικές Yoga.

Μέσα από αυτές τις μεθόδους το εργασιακό περιβάλλον αποκτά δράση και δημιουργικότητα, οι εργαζόμενοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και αντεπεξέρχονται με διάθεση στις απαιτήσεις της εργασίας τους, ενώ ενισχύεται η συνεργασία ανάμεσά τους.

Βιβλιογραφία

1.https://www.researchgate.net/publication/263059928_Are_theatre_and_business_links_relevant_A_conceptual_paper_and_a_case_study

2. https://www.researchgate.net/publication/237306067_Organizational_Theatre_and_Organizational_Change

Όλοι έχουμε νιώσει κάποιες φορές να πιεζόμαστε στη διάρκεια της εργασίας μας, το άγχος να μας φέρνει στα όρια ή ο συνάδελφος από το διπλανό γραφείο να δημιουργεί τοξικότητα στο περιβάλλον. Είναι σημαντικό για να έχουμε καλή απόδοση να αποφορτιστούμε και να ανακτήσουμε τις ισορροπίες μας. Προτείνουμε κάποιους αυτοσχεδιασμούς και ασκήσεις αναπνοής που βοηθούν να απομακρυνθεί η τοξικότητα. Μπορούμε είτε να αυτοσχεδιάσουμε παρέα με τους συναδέλφους μας είτε να απομονωθούμε για λίγα λεπτά και να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας. 

Αυτοσχεδιασμοί

Α) Το συμβόλαιο. Κρατάμε ένα νοητό κουτί ή μία νοητή μπάλα που τη γεμίζουμε με συναισθήματα. Ο πρώτος που κρατάει την μπάλα λέει τι συναίσθημα θα έβαζε μέσα σε αυτή και την πετά στον δεύτερο, ο οποίος επαναλαμβάνει τι συναίσθημα έβαλε ο πρώτος και συμπληρώνει το συναίσθημα που βάζει εκείνος. Η μπάλα περνάει από τα χέρια όλων των συνεργατών και αποτελεί το «συμβόλαιο» που πρέπει να τηρηθεί στη συνεργασία του κύκλου.

Β) Σε ένα κύκλο γυρνάμε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση έτσι ώστε να έχουμε κάποιον μπροστά μας και κάποιον πίσω μας. Κάνουμε ένα γρήγορο μασάζ στον μπροστινό ενώ μας δίνει ένα γρήγορο μασάζ ο από πίσω. Ξεκινάμε από το τριχωτό μέρος της κεφαλής και κατεβαίνουμε σε αυχένα πλάτη και γάμπες. Αποφεύγουμε τις προσωπικές περιοχές. Η άσκηση κρατάει 3 λεπτά και μας ανανεώνει. Επίσης επειδή εξαναγκάζει την στενή επαφή μας φέρνει πιο κοντά.

Αναπνοές

Α) Αναπνοή για συγκέντρωση

Ξεκινάμε παίρνοντας δύο κανονικές αναπνοές (εισπνοή, εκπνοή). Στη συνέχεια εισπνέουμε από τη μύτη και εκπνέουμε ρουφώντας μέσα την κοιλιά και δίνοντας έμφαση στην αποβολή του αέρα από το στόμα. Χαλαρώνουμε την κοιλιά, εισπνέουμε πάλι και επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία κρατώντας ένα σταθερό ρυθμό. Η συγκεκριμένη αναπνοή βοηθά να καθαρίσουμε το μυαλό μας και να συγκεντρωθούμε, ενώ παράλληλα μειώνει το άγχος.

Β) Εναλλακτική αναπνοή

Καθόμαστε με ίσια πλάτη σε χαλαρή στάση. Χρησιμοποιούμε τον αντίχειρα του δεξιού χεριού για να κλείσουμε το δεξί ρουθούνι. Παίρνουμε μία βαθιά ανάσα με αργό ρυθμό από το αριστερό ρουθούνι. Όταν φτάνουμε στο μέγιστο της εισπνοής, κλείνουμε το αριστερό ρουθούνι με το δεξί μικρό μας δάχτυλο και εκπνέουμε από το δεξί. Στη συνέχεια επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία αλλά με αντίθετη φορά, δηλαδή κλείνουμε το αριστερό, εισπνέουμε από το δεξί και εκπνέουμε στη συνέχεια από το αριστερό. Η εναλλακτική αναπνοή βοηθά στην εξισορρόπηση, απομακρύνει το άγχος, βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου, για αυτό μπορούμε να την κάνουμε και στο τέλος της ημέρας πριν κοιμηθούμε.

Η διάδραση/αλληλεπίδραση κι η βιωματική εμπειρία αποτελούν τη βάση των εκπαιδεύσεων μας.

Οι πιο σημαντικές πτυχές μάθησης μεσω της διάδρασης είναι η διαθεσιμότητα, η ανατροφοδότηση (feedback), η δράση και κοινή πρακτική μέσα σε ομάδα.

Η κίνηση, η γλώσσα του σώματος, η ομιλία και οι συνομιλίες, το παιχνίδι, η δράση, η κοινή βιωματική εμπειρία είναι εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξη του ατόμου καθώς και για την ενσωμάτωση των γνώσεων.

Η διάδραση στην εκπαίδευση έχει ένα ευρύ φάσμα σωματικών και ψυχικών πλεονεκτημάτων όπως: αυξημένη γνωστική ικανότητα, επικοινωνιακές δεξιότητες, ανεξαρτησία, σωματική και ψυχική υγεία, βελτιωμένες γλωσσικές δεξιότητες, δημιουργικότητα, ενσυναίσθηση, επικοινωνία και αυτοπεποίθηση για να αναφέρουμε κάποια από αυτά.

Ειδικότερα στον επιχειρηματικό τομέα αυτή η μαθησιακή αλληλεπίδραση μπορεί να επιφέρει μια ολόκληρη σειρά από δεξιότητες  από την επίλυση προβλημάτων και συγκρούσεων έως το μοίρασμα, την οικοδόμηση φαντασίας και δημιουργικότητας και τη σύνδεση με τους συναδέλφους.

Αναπτύσσει με διασκεδαστικό και δυναμικό τρόπο τις κοινωνικές δεξιότητες, τη γλώσσα και την επικοινωνία, διευρύνει τους ορίζοντες μέσα από την επαφή με άλλες απόψεις και τη συζήτηση, ορίζει και αναγνωρίζει τον προσωπικό χώρο, αυξάνει της δεξιότητες ακρόασης και χτίζει εμπιστοσύνη στην ομάδα.

Στις επιχειρήσεις είναι επίσης σημαντικό να υπάρχουν καλές δεξιότητες αλληλεπίδρασης για καλύτερες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, όπου αυτές οι δεξιότητες όχι μόνο βοηθούν στη μετάδοση ιδεών και πληροφοριών, αλλά βοηθούν επίσης στην προβολή εμπιστοσύνης, σαφήνειας και επιρροής στους άλλους με λόγια και συναισθήματα.

Βιωματική μάθηση

 «η μάθηση λαμβάνει χώρα μέσω μιας ενεργούς και συνειδητής συμμετοχής του όλου προσώπου – με το πνεύμα, το μυαλό, την ενέργεια και το σώμα, περιλαμβάνοντας την αίσθηση και το συναίσθημα, τη διαίσθηση και τη φαντασία, τον προβληματισμό και τη διάκριση, καθώς και την πρόθεση και τη δράση» (Heron, 1992)

Η έμφαση στη βιωματική μάθηση δίνεται στο άτομο και στο τρόπο μάθησης και όχι στον δάσκαλο και στον τρόπο απομνημόνευσης.

Η βιωματική μάθηση κινητοποιεί τη σωματική μνήμη και σε συνδυασμό με την πνευματική διέγερση -ξέρουμε σήμερα χάριν της νευρο-επιστήμης- ότι ενεργοποιούνται καινούργιες συνάψεις και έτσι η γνώση αποθηκεύεται άκοπα, διασκεδαστικά και πολύ πιο αποτελεσματικά από τους παραδοσιακούς τρόπους μάθησης.

Μέσα από τις τεχνικές τις βιωματικής μάθησης η γνώση αναπτύσσεται και τελικά μετασχηματίζεται σε εμπειρία.